گل می‌نویسد خودش را

گل می‌نویسد خودش را به متن ِ چمن،
              من، امّا . . .
 من می­نویسم خودم را به متن ِ زمانه.
 پژمردنِ گل نمایان­تر است؛  ار نه . . .
              یا . . . نه!
ما هیچ با هم تفاوت نداریم.